hiroshima essay malayalam

• Entertainment
• Nattuvartha
• Gulf & Global
• Digital Exclusives
• Special Programs
• Daily Programs
• Weekly Programs

Signed in as

Trending Searches

• Wayanad Landslide
• Paris Olympics 2024
• Pinarayi Vijayan
• Arjun Missing
• Vinesh Phogat
• Neeraj Chopra
• Manu Bhaker
• Independence Day

ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് സർവവും ചാമ്പൽ; ആ നടുക്കുന്ന ഓർമയ്ക്ക് ഏഴു പതിറ്റാണ്ട്

സ്വന്തം ലേഖകൻ

• Published on Aug 07, 2019, 09:53 AM IST

TOPICS COVERED

ഹിരോഷിമ ദിനത്തിന്‍റെ  നടക്കുന്ന ഓർമ്മയ്ക്ക് ഏഴ് പതിറ്റാണ്ട്. 1945 ഓഗസ്റ്റ് ആറിനാണ് ജപ്പാനിലെ ഹിരോഷിമയിൽ അമേരിക്ക അണുബോംബ് സ്ഫോടനം നടത്തിയത് . സമാധാനത്തിന് ആഹ്വാനവുമായി ജപ്പാനിൽ പ്രധാനമന്ത്രി ഷിൻസോ ആബെ പ്രാർത്ഥന ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്തു .

ഒരു നിമിഷാർദ്ധം കൊണ്ട് സർവ്വം ചാമ്പലായ അണുബോംബ് സ്ഫോടനം. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ അമേരിക്കയുടെ 13 29 ബോംബർ വിമാനം നടത്തിയ മനുഷ്യത്വരഹിതമായ പ്രകൃതിയിൽ ഹിരോഷിമയുടെ 95 ശതമാനവും ഇല്ലാതായി. ഒറ്റയടിക്ക് 50000ത്തിൽ അധികം ആളുകൾക്ക് ജീവഹാനി ,37,000 പേർക്ക് ഗുരുതരമായി പരുക്കേറ്റു. അണുവിസ്ഫോടനത്തിന്‍റെ ദുരന്തം പേറി ഇന്നും ജീവിക്കുന്നവരും അനവധി. ഹിരോഷിമയെ ചാമ്പലാക്കി ദുരന്തം മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നാഗസാക്കിയേയും ചുട്ടെരിച്ചു, അമേരിക്കൻ സൈനിക ശക്തി.  74 വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം ഈ ദിനത്തിന്‍റെ നടക്കുന്ന ഓർമ്മയിൽ സമാധാനത്തിനായി അണ്വായുധങ്ങൾ ബഹിഷ്കരിക്കാനുള്ള ആഹ്വാനം നൽകുകയാണ് ജാപ്പനീസ് പ്രധാനമന്ത്രി ഷിൻസോ ആബെ. ദുരന്തത്തിൽ ജീവൻ വെടിയേണ്ടി വന്നവരുടെ സ്മരണയ്ക്ക് മുന്നിൽ അമ്പതിനായിരത്തോളം പേർ ഒത്തുകൂടി. ശിരസ് നമിച്ച്  സമാധാനത്തിന്‍റെ മണിക്കിലുക്കത്തോടെ അവർ ആ ദുരന്ത ദിനം ആചരിച്ചു. യുദ്ധത്തിൽ നിന്ന് വിട്ടു നിൽക്കുവാൻ ഉള്ള ആഹ്വാനം മാനം നൽകി ഷിൻസോ ആബെ

ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി ആയി മനുഷ്യനെ ലക്ഷ്യംവെച്ച് ആക്രമണം നടന്നത് ഹിരോഷിമയിൽ ആണ്. മനുഷ്യരാശി ഇനിയൊരിക്കലും അനുഭവിക്കരുതെന്ന് എ ലോകം മുഴുവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഹിരോഷിമ നാഗസാക്കി ദുരന്തം ഇന്നും ചരിത്രത്തിലെ കറുത്ത ദിനം ആയി തന്നെ തുടരു

Related Articles

കാര്‍ പൊട്ടിത്തെറിച്ച് യുവാവ് കൊല്ലപ്പെട്ടത് ചാവേര്‍ ആക്രമണമെന്ന് സൂചന

എ.കെ.ജി സെന്റര്‍ ആക്രമണക്കേസ്: രണ്ട് യൂത്ത് കോണ്‍ഗ്രസ് നേതാക്കള്‍ കൂടി പ്രതികൾ

ക​ട​ലാ​സു​ക​ൾ ചു​രു​ട്ടി​ക്കൂ​ട്ടി സെ​ല്ലോ ടാ​പ്പ് കൊ​ണ്ട് ഒ​ട്ടി​ച്ച​ു; റെയിൽപാളത്തിൽ വ്യാജ ബോംബ്

Link Copied

• India Today
• Business Today
• Reader’s Digest
• Harper's Bazaar
• Brides Today
• Cosmopolitan
• Aaj Tak Campus

NOTIFICATIONS

• മലയാളം വാർത്ത

Photos | ഓഗസ്റ്റിന്റെ ദുരന്തം; ഹിരോഷിമ നാഗസാക്കി ദിനം

IT Malayalam

• തിരുവനന്തപുരം,
• 02 Aug 2021,
• Updated 12:31 PM IST

ലോകത്തെ ദുഃഖത്തിൽ ആഴ്ത്തിയ രണ്ട് വലിയ ദുരന്തങ്ങളാണ് ഹിരോഷിമയും നാഗസാക്കിയും. മറക്കാനാവാത്ത മുറിപ്പാടുകൾ നൽകിയ ആ ദിനങ്ങളാണ് 1945 ഓഗസ്റ്റ് 6, 9 എന്ന ദിവസങ്ങള്‍. ആ കറുത്ത ദിനങ്ങൾക്ക് 2021ല്‍ 76 വയസ്സ് തികയുകയാണ്. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്‍റെ അവസാന കാലഘട്ടത്തിലാണ് ലോകത്തെ വിറപ്പിച്ച ഈ സംഭവങ്ങളുണ്ടായത്. ജപ്പാനില്‍ ഹിരോഷിമ, നാഗസാക്കി എന്നീ നഗരങ്ങളില്‍ അമേരിക്ക രണ്ടുപ്രാവശ്യം ആറ്റംബോംബ് ആക്രമണം നടത്തി. 

രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം

ലോകം കണ്ടതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും വിനാശകരമായ ഒരു യുദ്ധമായിരുന്നു 1939 മുതൽ 1945 വരെയുള്ള രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം. ലോകത്തിലെ മിക്ക രാഷ്ട്രങ്ങളും രണ്ടു ചേരിയായി നിന്ന് നടത്തിയ ഒരു യുദ്ധമായിരുന്നത്. 30 രാജ്യങ്ങളിലെ 100 മില്യൺ ജനങ്ങൾ നേരിട്ട് പങ്കെടുത്ത ഈ യുദ്ധത്തിൽ അതിലെ പ്രധാനരാജ്യങ്ങൾ അവരുടെ സാമ്പത്തിക, വ്യവസായിക, ശാസ്ത്രീയ കഴിവുകൾ മുഴുവൻ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി യോദ്ധാക്കളെന്നോ സാധാരണജനങ്ങളെന്നോ വ്യത്യാസമില്ലാതെ നടത്തിയ വിനാശകരമായ കടന്നുകയറ്റമായിരുന്നത്.

കീഴടങ്ങാതെ ജപ്പാൻ.. 

പടിഞ്ഞാറൻ സഖ്യവും സോവിയറ്റ് യൂണിയനും ജർമ്മനി പിടിച്ചടക്കിയതോടെയും അഡോൾഫ് ഹിറ്റ്ലറിന്റെ ആത്മഹത്യയോടെയും ജർമ്മനി മെയ് 8, 1945 ന് നീരുപാധീകം കീഴടങ്ങിയതോടെ യൂറോപ്പിലെ യുദ്ധം അവസാനിച്ചു. എന്നാൽ ജപ്പാൻ കീഴടങ്ങാൻ വിസമ്മതിച്ചു.  ജപ്പാനിലെ നഗരങ്ങളായ ഹിരോഷിമയിൽ ഓഗസ്റ്റ് 6 നും നാഗസാക്കിയിൽ ഓഗസ്റ്റ് 9 നും അമേരിക്കൻ വിമാനങ്ങൾ ആറ്റം ബോംബുകൾ വർഷിച്ചു. കൂടുതൽ ബോംബുകളുടെ ഭയവും സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ കടന്നുവരവും ഭയന്ന് ജപ്പാൻ ഓഗസ്റ്റ് 15ന് കീഴടങ്ങി.  

ഹിരോഷിമയിലെ ‘ലിറ്റില്‍ ബോയ്’ 

1945 ആഗസ്റ്റ് ആറാം തീയതിയാണ് ഹിരോഷിമയിൽ ‘ലിറ്റില്‍ ബോയ്’ എന്ന അണുബോംബ് പതിച്ചത്. സൂര്യനു തുല്യം ഉയര്‍ന്നുപൊങ്ങിയ തീജ്വാലകള്‍ ഹിരോഷിമാ നഗരത്തെ ചാമ്പലാക്കി. പര്‍വതസമാനമായ പുക കൂണ്‍ ആകൃതിയില്‍ 40,000 അടി ഉയരത്തില്‍വരെ ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങി. 1000 അടി ഉയരംവരെ പൊടിപടലങ്ങള്‍ ചുഴറ്റിയടിച്ചു. ഒന്നരലക്ഷത്തോളംപേര്‍ നിമിഷാര്‍ധംകൊണ്ട് ഇല്ലാതായി. 

മുപ്പത്തേഴായിരത്തോളം പേര്‍ക്ക് ആണവവികിരണത്താല്‍ ഗുരുതരമായി പൊള്ളലേറ്റു. അവര്‍ ഉരുകിവീണ തൊലിയും മാംസവുമായി ഒരിറ്റു വെള്ളത്തിനുവേണ്ടി, ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ശരീരം തണുപ്പിക്കാനായി തിളച്ചുമറിയുന്ന പുഴകളിലും കിണറുകളിലും എടുത്തുചാടി. അന്നുമരിക്കാതെ രക്ഷപ്പെട്ടവരും അവരുടെ പിന്‍തലമുറക്കാരുമായ നാലുലക്ഷത്തിലധികം ജനങ്ങള്‍ കാന്‍സര്‍പോലുള്ള മാരകരോഗങ്ങള്‍ പിടിപെട്ട് പിന്നീട് നരകിച്ച് മരിച്ചു. ഇന്നും മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

നാഗസാക്കിയിലെ 'ഫാറ്റ് മാന്‍'

ദിവസങ്ങളുടെ ഇളവേളയിൽ  ഒൻപതിന് രാവിലെ ഒൻപത് മണിക്കാണ് നാഗസാക്കിയിൽ 4630 കിലോടണ്‍ ഭാരവും ഉഗ്ര സ്ഫോടക ശേഷിയുള്ള 'ഫാറ്റ് മാന്‍' എന്നറിയപ്പെട്ട പ്ലൂട്ടോണിയം ബോംബ് പതിച്ചത്. ബ്രിഗേഡിയര്‍ ജനറല്‍ ചാള്‍സ സ്വിനിയാണ് വിമാനം പറപ്പിച്ചിരുന്നത്. കോക്കുറ നഗരത്തിലുള്ള ജപ്പാന്റെ ആയുധസംഭരണശാലയായിരുന്നു ആദ്യ ലക്ഷ്യം.

വ്യവസായശാലകൂടിയായിരുന്ന കോക്കുറ നഗരത്തിലെ വ്യവസായശാലകളില്‍നിന്ന് ഉയര്‍ന്ന പുക കൊണ്ട് അന്തരീക്ഷം നിറഞ്ഞിരുന്നു. അതിനാല്‍ ലക്ഷ്യസ്ഥാനം നിര്‍ണയിക്കാന്‍ സ്വിനിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള വൈമാനികര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. ജപ്പാന്റെ വിമാനവേധ തോക്കുകള്‍ ഗര്‍ജിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ കോക്കുറയെ ഉപേക്ഷിച്ച് വിമാനം നാഗസാക്കിയിലേക്ക് പറന്നു. കോക്കറയുടെ ഭാഗ്യം നാഗസാക്കിയുടെ നിര്‍ഭാഗ്യമായി. 

ജപ്പാനെ മാത്രമല്ല ലോകത്തെ മുഴുവൻ ഞെട്ടിച്ചതും വേദനിപ്പിച്ചതുമായിരുന്നു ഈ ആക്രമണങ്ങൾ. ജീവനോടെ ബാക്കിയായവര്‍ അനുഭവിച്ച വേദനയും യാതനയും അവര്‍ണനീയമായിരുന്നു. മൂന്നര ലക്ഷം പേര്‍ നഗരത്തില്‍ മരിച്ചവരുടെ എണ്ണം ആ വര്‍ഷം അവസാനമായപ്പോഴേക്കും 140,000 ആയി. ആണവ പ്രസരം മൂലമുണ്ടായ കാന്‍സര്‍ പോലുള്ള രോഗങ്ങളാല്‍ പിന്നെയും ദശകങ്ങളോളം ആളുകള്‍ മരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

ആറ്റംബോംബിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം

ആറ്റംബോംബിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനതത്വം ചെയിന്‍ റിയാക്ഷന്‍ നിയന്ത്രണമില്ലാതെ തുടരാനനുവദിച്ചാല്‍ വളരെ ചെറിയ (സെക്കന്റിന്റെ പത്തുലക്ഷത്തിലൊന്ന്) സമയത്തിനുള്ളില്‍ വന്‍തോതില്‍ ഊര്‍ജം സ്വതന്ത്രമാക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് വന്‍തോതില്‍ താപം ഉത്പാദിപ്പിക്കപ്പെടാനും അതുവഴി വന്‍സ്‌ഫോടനത്തിനും കാരണമാകും. ഇതാണ് ആറ്റംബോംബിന്റെ പ്രവര്‍ത്തന തത്വം.

Did You Know | ചന്ദ്രനെക്കുറിച്ച് ചില കൗതുകവിശേഷങ്ങള്‍ അറിയാം!

Exclusive | വിദേശത്തുനിന്നുള്ള സ്വര്‍ണ്ണക്കടത്ത് വിദേശ ആക്രമണത്തിനു തുല്യമെന്ന് കസ്റ്റംസ് കമ്മീഷണര്‍ സുമിത് കുമാര്‍

സെബിന് ചൂണ്ട പണ്ടേ വീക്നെസ്സാ; അടുത്ത ലക്ഷ്യം ആമസോൺ നദിയിലെ അരാപൈമ

ഏറ്റവും പുതിയ വാർത്തകൾ അതിവേഗം അറിയാൻ Indiatoday Malayalam ഫേസ്ബുക്ക് പേജ് ലൈക്ക് ചെയ്യൂ  

ഏറ്റവും പുതിയത്‌

• Contact Us/ Who we are
• Privacy Policy

മലയാളം കവിതകള്‍

Malayalam Kavithakal

• K. Satchidanandan കെ. സച്ചിദാനനന്ദൻ

Hiroshimayude Orma Sachidanandan ഹിരോഷിമയുടെ ഓർമ്മ – കെ സച്ചിദാനന്ദൻ

Hiroshimayude Orma K Sachidanandan ഹിരോഷിമയുടെ ഓർമ്മ കെ സച്ചിദാനന്ദൻ, Malayalam poet sachidanandan kavithakal PDF list സച്ചിദാനന്ദന്റെ കവിതകൾ

K. Satchidanandan കെ. സച്ചിദാനനന്ദൻ, Sachidanandan

(ഹിരോഷിമ ദിനം, 1991: പെരിങ്ങോമിലെ ജനങ്ങൾക്ക് )

Hiroshimayude Orma is a Malayalam poem written by K. Sachidanandan.

ഞങ്ങൾ പുല്ലുകൾ, കൊടുംകാറ്റിനും ഒടിക്കാനാകാത്തവർ, ഭൂകംപങ്ങളെയും വിപ്ളവങ്ങളെയും മുയലുകളെയും അതിജീവിച്ചവർ മഹാപാതകങ്ങളുടെ മൂകസാക്ഷികൾ, ഞങ്ങൾ പറയുന്നു: ഇനിയും ഇതാവർത്തിച്ചുകൂടാ.

ഞങ്ങളോർക്കുന്നു ഹിരോഷിമാ: കോടി സൂര്യൻമാരുടെ പ്രകാശവുമായി മരണം പൂത്തിറങ്ങി. പിന്നെ, കരി, ചാമ്പൽ, തലയോടുകളുടെ ഉദ്യാനം. മുലപ്പാലും രക്തവും ഇറ്റുവീണ കരിഞ്ഞ കിമോണകൾ പൊള്ളുന്ന ഹൃദയവുമായി വീടിൻെറ കുളിരു തേടി ഇഴഞ്ഞെത്തി പടിയിൽ പിടഞ്ഞുവീണ കുട്ടികളുടെ കുഞ്ഞിചെരുപ്പുകൾ, ഭയംകൊണ്ട് സ്കൂൾസഞ്ചികളിൽ നിന്ന് എടുത്തു ചാടി തറയിൽ വീണുരുകിപ്പോയ പാവക്കുട്ടികൾ, നിലച്ച യന്ത്രങ്ങളിലൊട്ടിപ്പിടിച്ചുപോയ, അപ്പവും വസ്ത്രവും നെയ്ത വിരലുകൾ, മരിച്ച പാട്ടുകളുടെ തൊപ്പികൾ മരിച്ച നൃത്തങ്ങളുടെ ഞൊറിപ്പാവാടകൾ ഉരുകിപ്പോയ പ്രണയങ്ങൾ, കത്തുന്ന ഓഗസ്ററിൻെറ ധവളതാപത്തിൽ ഉരുകിപ്പോയ ചെറിപ്പൂക്കൾ ഉരുകിയ കണ്ണുകൾ ഉരുകിയ ഘടികാരങ്ങളിൽ ഉരുകി നിലച്ച കാലം, ഉരുകിപ്പോയ സ്ലേററുകളിൽ ഉരുകിയൊലിച്ച ഭാഷ.

ഞങ്ങൾ പുല്ലുകൾ, ഭൂമിയെ ശൂന്യാകാശത്തിലെ കറങ്ങുന്ന മരതകം ആക്കുന്നവർ കളിക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും അടരുന്ന പൂവുകൾക്കും കാൽ നോവാതെ കാക്കുന്നവർ മരിക്കുന്നവരുടെ തലയോട്ടിയിൽ മധുരങ്ങൾ പച്ച കുത്തുന്നവർ ഞങ്ങൾ പറയുന്നു: ഇനിയും ഇതാവർത്തിച്ചുകൂടാ.

ഞങ്ങളോർക്കുന്നു ചെർണോബിൽ:

കത്തിയേറുകാരനെ പോലെ രക്തവും പുരണ്ടല്ലാ മരണം വന്നത് കാളപ്പോര്കാരനെ പോലെ ഇറുകിയ കാലുറയും ചുവന്ന തൂവാലയും ആയല്ല. ഭൂമിക്കു ജന്മം നൽകിയ ആദ്യത്തെ പൊട്ടിത്തെറിപോലെ ഉത്സവങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഏപ്രിലിലെ വേനൽപാതിരയിൽ രാപ്പാടികളുടെ തൊണ്ടകളെയും ജിപ്സികളുടെ കാലുകളെയും നിശ്ചലമാക്കി കൊണ്ട് വീണ്ടും ഹിരോഷിമയുടെ തിക്തസൂര്യൻ വന്നിറങ്ങി വസന്തത്തിൽ നിന്ന് വേനലിലേക്ക് ഇഴഞ്ഞു പടരുന്ന ചൂടിന്റെ അദൃശ്യസർപ്പങ്ങൾ, ആട്ടിൻപറ്റങ്ങളുടെ കുടമണികളിലേക്കും കാക്കകളുടെ “ക്രാ ക്രാ” യിലേക്കും പൂച്ചകളുടെ “മ്യാവു” യിലേക്കും ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞു കയറുന്ന വിഷദീപ്തി വീർപ്പിക്കുന്ന ബലൂണിലേക്ക് ശ്വാസത്തോടൊപ്പം പാഞ്ഞു കയറിപ്പോകുന്ന പ്രാണൻ ദാഹിക്കുന്ന ഉണ്ണികളെ ഏറ്റി എങ്ങോട്ടും നയിക്കാത്ത വഴികളിലൂടെ ഓടുന്ന അമ്മമാർ,, വ്യർഥ പ്രാർത്ഥനകൾ പോലെ വെള്ളക്കിടക്കകളിൽ പിറന്നു വീഴുന്ന ചാപിള്ളകൾ, മരണം ഒഴുകുന്ന പാൽ കുപ്പികൾ ചോര കുടിക്കുന്ന തക്കാളി തോട്ടങ്ങൾ സുവർണ്ണ ഖട്ഗങ്ങളോങ്ങിനിൽക്കുന്ന ഗോതമ്പു വയലുകൾ. മരിച്ച കിളികൾ പൊഴിയുന്ന മുരടിച്ച മരങ്ങൾ കയ്പ്പു നിറഞ്ഞ തേൻ, കറുത്ത പൂമ്പൊടി, കറുത്ത മഞ്ഞ്, കൊല്ലുന്ന മഴ, കൊല്ലുന്ന വായു, കൊല്ലുന്ന, കൊല്ലുന്ന, നിലാവ്.

ഞങ്ങൾ പുല്ലുകൾ, ഞങ്ങൾ അണു വർഷത്തിന്റെ പുള്ളികൾ വീണ സ്വപ്നത്തിന്റെ പച്ചക്കൊടികൾ അടർക്കളങ്ങളുടെ മരുഭൂമികളിലും ജീവൻറെ ആർദ്രത വഹിക്കുന്നവർ രാത്രിയുടെ കുളമ്പടികളിൽ ഞെരിഞ്ഞമരാൻ അല്ല ഞങ്ങൾ വളർന്നത് അത് കേൾക്കൂ ഞങ്ങളുടെ ഹരിത സന്ദേശം:

ഉണ്ണികളെയൂട്ടാൻ താരാട്ടുകളും വെള്ളരിവള്ളികളും ഈ മണ്ണിൽ നട്ടുപടർത്തിയ അമ്മമാരെ, ശാന്തിയുടെ പുത്തൻ ഉദയത്തിനു നാവേറുപാടുന്ന പുള്ളുവക്കുടം സാക്ഷിയാക്കി ഉണരൂ, ആണവ ഗ്രഹണത്തിൽ നിന്നു കാക്കൂ, കുറുന്തോട്ടിയുടെ വേരുകളുള്ള നിങ്ങളുടെ വാത്സല്യത്തിൻറെ അമൃത ചന്ദ്രനെ. മുണ്ടകൻ വയലുകളിലും പേരക്കിടാങ്ങളുടെ കിനാക്കളിലും ഭാവിയുടെ സ്വർണ്ണം വിളയിക്കുന്ന ധീരരായ കർഷകരെ, തെയ്യക്കോലങ്ങിൽ വന്നുദിക്കുന്ന കാരണവന്മാരുടെ കണ്ണീരിനെ സാക്ഷിയാക്കി ഉയരൂ, വിഷമരണത്തിൽനിന്ന് കാക്കൂ, കമുകിൻപൂക്കുലയുടെ മണമുള്ള നിങ്ങളുടെ കർമ്മത്തിൻറെ അക്ഷയ സൂര്യനെ. പറയൻറെ ചെണ്ടയിലും പാവങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിലും ഒരിക്കൽ കൂടി സമൃദ്ധജീവൻറെ ത്രിപുട മുഴങ്ങും വരെ, ഇടയൻറെ പുല്ലാങ്കുഴലും ഇടവത്തിൻറെ കാർമുകിലും പെയ്യുന്ന അമൃതവർഷിണിയിൽ ഈ ഭൂമി ഒരിക്കൽ കൂടി തളിരിടും വരെ.

Book : Kavi Budhan, K Satchidanandan

English Summary: ‘Hiroshimayude Orma’ or ‘Heroshima Remmbered’ is a renowned Malayalam poem by poet K. Satchidanandan

Other Poems of Sachidanandan സച്ചിദാനന്ദന്റെ മറ്റു കവിതകൾ

About K. Satchidanandan (28 May 1946 -) Major Indian poet and critic K. Satchidanandan writes in both Malayalam and English. Satchidanandan has made a name for himself as a scholar, editor, writer, and translator.

He was born in central Kerala, served as the executive head of the Sahitya Akademi for ten years (1996-2006), and was a professor of English and editor of Indian Literature, the academy’s periodical. In addition to numerous choices, he is the author of 23 volumes of poetry, 16 collections of poetry translations, 21 collections of essays on literature, language, and society, three of which are in English, four plays, and three travelogues.

In 17 languages, including Tamil, Hindi, Bengali, English, Arabic, French, German, and Italian, he has 25 volumes of his poems available in translation. Through translations and studies, he has also made a lot of Black, Latin American, and Indian poetry available to Malayalam readers. These poets include Garcia Lorca , Alexander Block , Voznesensky , Pablo Neruda , Cesar Vallejo, Bertolt Brecht, Paul Celan, Zbignew Herbert, Eugenio Montale, Giuseppe Ungaretti, Mahmoud Darwish, and Yehuda Amichai. He has written and lectured while travelling worldwide.

Theevandi – K. Satchidanandan തീവണ്ടി – സച്ചിദാനന്ദൻ

Poykazhinjaal – k. sachidanandan പോയ്ക്കഴിഞ്ഞാല്‍ – സച്ചിദാനന്ദന്‍, makal – k. sachidanandan മകള്‍ – സച്ചിദാനന്ദന്‍, leave a reply cancel reply.

You must be logged in to post a comment.

You may have missed

• Member Posts

മരണം ഉറങ്ങുകയാണ് – Biju S Punnooreth

ഇനിയുണർന്നിരിക്കട്ടെ ഞാൻ – സന്തോഷ്‌ ഇളപ്പുപാറ

• Santhosh Ilappupara

എന്തെഴുതും? – സന്തോഷ്‌ ഇളപ്പുപാറ

Onam Songs: Ormmakalude Mathuram ഓണപ്പാട്ടുകൾ: ഓർമ്മകളുടെ മധുരം

Activate your premium subscription today

• Wayanad Landslide
• Latest News
• Weather Updates
• Change Password

ഹിരോഷിമ കത്തിയത് മൂന്ന് ദിവസം, മനുഷ്യരും ജീവികളും വെന്തുമരിച്ചു

Published: August 06 , 2022 09:07 AM IST

1 minute Read

Link Copied

Mail This Article

ഹിരോഷിമയിലെ അണുബോംബാക്രമണത്തില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട മനുഷ്യരും ജീവികളും അനുഭവിച്ച റേഡിയേഷന്റെ രൂക്ഷത ഭീകരമായിരുന്നു. ലോകചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കൂട്ടക്കൊലകളിലൊന്നായ 1945 ലെ ഹിരോഷിമ അണുബോംബാക്രമണത്തിന് ഇരയായവരുടെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങളില്‍ നടത്തിയ പഠനമാണ് ഇക്കാര്യം വെളിവാക്കുന്നത്.

ഹിരോഷിമയില്‍ ബോംബ് വീണ് നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം തന്നെ ആയിരങ്ങള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാല്‍ റേഡിയേഷന് വിധേയരായ ഗുരുതരമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങള്‍ വര്‍ഷങ്ങളോളം അനുഭവിക്കാനും തലമുറകളിലേക്ക് കൈമാറാനുമായിരുന്നു മറ്റു പതിനായിരങ്ങളുടെ വിധി. ഹിരോഷിമ ആണവദുരന്തത്തില്‍ ഇരയായ ഒരാളുടെ താടിയെല്ലില്‍ നടത്തിയ പരിശോധനകളാണ് റേഡിയേഷന്റെ രൂക്ഷത വെളിവാക്കുന്നത്. 

റേഡിയേഷന്റെ രൂക്ഷത വെളിവാക്കുന്നതിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇലക്ട്രോൻ സ്പിൻ റിനോനൻസ് സ്പെക്ട്രോസ്കോപി എന്ന സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സഹായത്തോടെയാണ് പഠനം നടത്തിയത്. മനുഷ്യരാശി ഒരിക്കല്‍ പോലും വീണ്ടും അനുഭവിക്കരുതെന്ന് ലോകം മുഴുവന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഹിരോഷിമ നാഗസാക്കി ദുരന്തം നടന്ന് 77 വര്‍ഷത്തിന് ശേഷവും ഈ പഠനഫലങ്ങളെല്ലാം ചർച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഹിരോഷിമയില്‍ ഇരയാക്കപ്പെട്ടിരുന്നവരുടെ ശരീരഭാഗങ്ങളോ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങളോ ഉപയോഗിച്ച് അവര്‍ എത്രത്തോളം റേഡിയേഷന്‍ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു എന്ന നിരവധി പഠനങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്.

ഹിരോഷിമ ആണവസ്‌ഫോടനത്തില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടയാളുടെ താടിയെല്ല് പരിശോധിച്ചപ്പോള്‍ 9.46 ഗ്രേ ( റേഡിയേഷന്‍ അളക്കുന്ന യൂണിറ്റ് ) എന്നാണ് ലഭിച്ചത്. ഇതിന്റെ പകുതിയോളമുള്ള 5 ഗ്രേ റേഡിയേഷനുണ്ടെങ്കില്‍ തന്നെ ഒരു മനുഷ്യ ശരീരം മാരകമായ റേഡിയേഷന് വിധേയമായി എന്ന വിലയിരുത്താം. ഇത് എത്രത്തോളം രൂക്ഷമായിരുന്നു ഇരകള്‍ക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന റേഡിയേഷനെന്ന് തെളിയിക്കുന്നു. 

ചരിത്രത്തിലാദ്യമായി മനുഷ്യരെ ലക്ഷ്യം വച്ച് ആണവാക്രമണം നടക്കുന്നത് 1945 ഓഗസ്റ്റ് ആറിന് ഹിരോഷിമയില്‍ വച്ചാണ്. അമേരിക്കയുടെ ബി 29 ബോംബര്‍ വിമാനം ഇട്ട യുറേനിയം 235 ബോംബ് 1900 അടി മുകളില്‍ വച്ച് പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. തൊട്ടടുത്ത നിമിഷങ്ങളില്‍ 60000-80000 മനുഷ്യര്‍ക്ക് ജീവന്‍ നഷ്ടമായി. ആണവസ്‌ഫോടനത്തെ തുടര്‍ന്നുണ്ടായ റേഡിയേഷനെ തുടര്‍ന്ന് 1.35 ലക്ഷം പേര്‍ക്ക് ആകെ ജീവന്‍ നഷ്ടമായെന്നാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. പത്ത് കിലോമീറ്ററോളം ചുറ്റളവില്‍ സ്‌ഫോടനത്തിന്റെ പ്രകമ്പനമുണ്ടായി. ആണവസ്‌ഫോടനത്തെ തുടര്‍ന്ന് മൂന്ന് ദിവസത്തോളം ഹിരോഷിമ കത്തി. 

ആശുപത്രികള്‍ പോലുള്ള പ്രധാനപ്പെട്ട കെട്ടിടങ്ങളെല്ലാം തകര്‍ന്നു. ഹിരോഷിമയിലെ 90 ശതമാനം ഡോക്ടര്‍മാരും നേഴ്‌സുമാരും കൊല്ലപ്പെട്ടത് പിന്നീടുള്ള ദുരിതാശ്വാസ പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളെ വലിയ തോതില്‍ ബാധിച്ചു. റേഡിയേഷനെ തുടര്‍ന്നുള്ള ദുരിതങ്ങളില്‍ പലതും അറിയുക പോലും ചെയ്യാതെ പോയി. അടുത്ത കാലത്താണ് ഹിരോഷിമയില്‍ പിന്നീട് വര്‍ധിച്ച രക്താര്‍ബുദത്തിന് പിന്നില്‍ ആണവസ്‌ഫോടനത്തിന് പങ്കുണ്ടെന്ന് പഠനത്തില്‍ തെളിഞ്ഞത്. 1950 മുതല്‍ 2000 വരെയുണ്ടായ രക്താര്‍ബുദ മരണങ്ങളില്‍ 46 ശതമാനം (1900) റേഡിയേഷന്‍ മൂലമാണെന്നായിരുന്നു കണ്ടെത്തല്‍.

English Summary: Hiroshima bomb victim reveals terrifying radiation doses

• Hiroshima diary Hiroshima diary test -->
• Hiroshima and Nagasaki Hiroshima and Nagasakitest -->
• Nuclear explosion Nuclear explosiontest -->

ഹിരോഷിമ, നാഗസാക്കി ദിന ക്വിസ്

• ലോകത്ത് ആദ്യമായി അണുബോംബ് ഉപയോഗിച്ച യുദ്ധം -രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം
• ലോകത്ത് ആദ്യമായി അണുബോംബ് പ്രയോഗിക്കപ്പെട്ട രാജ്യം -ജപ്പാൻ
• ലോകത്ത് ആദ്യമായി അണുബോംബ് ഉപയോഗിച്ച രാജ്യം -അമേരിക്ക
• ജപ്പാനിലെ ഏത് നഗരങ്ങളിലാണ് അമേരിക്ക അണുബോംബ് വർഷിച്ചത്? -ഹിരോഷിമ, നാഗസാക്കി
• ലോകത്ത് ആദ്യമായി അണുബോംബ് വർഷിക്കപ്പെട്ട നഗരം -ഹിരോഷിമ
• ഹിരോഷിമയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച രാജ്യം -അമേരിക്ക
• നാഗസാക്കിയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച രാജ്യം -അമേരിക്ക
• ജപ്പാനിൽ അണുബോംബ് വർഷിക്കുമ്പോൾ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് -ഹാരി എസ് ട്രൂമാൻ
• ബോംബാക്രമണത്തിന് ശേഷം ഹിരോഷിമ സന്ദർശിക്കുന്ന ആദ്യ അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് -ബറാക് ഒബാമ
• അമേരിക്ക ഹിരോഷിമയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച ദിവസം -1945 ആഗസ്റ്റ് 6
• അമേരിക്ക ഹിരോഷിമയിൽ അണുബോംബ് പ്രയോഗിച്ച സമയം -രാവിലെ 8.15-ന്
• അമേരിക്ക നാഗസാക്കിയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച ദിവസം -1945 ആഗസ്റ്റ് -9
• അമേരിക്ക നാഗസാക്കിയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച സമയം -പകൽ 11.02ന്
• ഹിരോഷിമയിൽ വർഷിച്ച അണു ബോംബിന്റെ പേര് -ലിറ്റിൽ ബോയ്
• ലിറ്റിൽ ബോയ് എന്ന അണുബോബിന്റെ ഭാരം -4400 കിലോഗ്രാം
• ലിറ്റിൽ ബോയ് എന്ന അണുബോബിന്റെ നീളം -മൂന്നു മീറ്റർ
• ഹിരോഷിമയിൽ ബോംബ് വർഷിച്ച വിമാനത്തിന്റെ പേര് -എനോള ഗെ
• ഹിരോഷിമയിൽ ബോംബ് വർഷിച്ച വിമാനത്തിന്റെ പൈലറ്റ് -പോൾ ഡബ്ല്യൂ ടിബറ്റ്
• നാഗസാക്കിയിൽ വർഷിച്ച അണു ബോംബിന്റെ പേര് -ഫാറ്റ്മാൻ
• ഫാറ്റ്മാൻ എന്ന അണുബോബിന്റെ ഭാരം -4670 കിലോഗ്രാം
• ഫാറ്റ്മാൻ എന്ന അണുബോംബിന്റെ നീളം -3.3 മീറ്റർ
• ഹിരോഷിമയിൽ വർഷിച്ച ലിറ്റിൽ ബോയ് എന്ന അണുബോംബ് നിർമാണത്തിന് ഉപയോഗിച്ച മൂലകം -യുറേനിയം 235
• നാഗസാക്കിയിൽ ബോംബ് വർഷിച്ച വിമാനത്തിന്റെ പേര് -ബോസ്കർ
• നാഗസാക്കിയിൽ അണുബോംബ് വർഷിച്ച വിമാനത്തിന്റെ പൈലറ്റ് -ക്യാപ്റ്റൻ മേജർ സ്വീനി
• നാഗസാക്കിയിൽ വർഷിച്ച അണുബോംബ് നിർമാണത്തിന് ഉപയോഗിച്ച സ്ഫോടനാത്മക വസ്തു -പ്ലൂട്ടോണിയം 239
• ഏത് തുറമുഖം ആക്രമിച്ചതിനെ തുടർന്നാണ് അമേരിക്ക ജപ്പാനിൽ അണുവായുധം പ്രയോഗിച്ചത്? -പേൾഹാർബർ തുറമുഖം
• ഹിരോഷിമയിൽ ആറ്റംബോംബ് പ്രയോഗിച്ച അമേരിക്കയുടെ B- 29 വിമാനത്തിന്റെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനം -AIOI BRIDGE
• ഹിരോഷിമയിലെ ബോംബ് ആക്രമണത്തെ തുടർന്ന് അണുപ്രസരണം ഏറ്റു രക്താർബുദം ബാധിച്ച് മരണപ്പെട്ട പെൺകുട്ടി -സഡാക്കോ സസക്കി
• സഡാക്കോ സസക്കിയും ഒറിഗാമി കൊക്കുകളും എന്തിന്റെ പ്രതീകമായി കരുതിപോരുന്നു -ലോകസമാധാനത്തിന്റെ
• രണ്ടു അണുബോംബാക്രമണങ്ങളിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ട വ്യക്തി -സുറ്റോമു യമഗുച്ചി
• ആണവനിരായുധീകരണത്തിന്റെ സന്ദേശവുമായി ശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയും ചിന്തകരുടെയും നേതൃത്വത്തിലുണ്ടായ പ്രസ്ഥാനം-പഗ് വാഷ് (PUGWASH)
• പഗ് വാഷ് (PUGWASH) പ്രസ്ഥാനത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയവർ -ബെർട്രാൻഡ്, റസ്സൽ, ജൂലിയോ ക്യൂറി, കാൾ പോൾ
• ലോകത്ത് ആദ്യമായി അണുബോംബ് പരീക്ഷിച്ചത് -മെക്സിക്കോയിലെ മരുഭൂമിയിൽ (ട്രിനിറ്റി സൈറ്റ്)
• ആദ്യത്തെ അണുബോംബ് പരീക്ഷണം അറിയപ്പെട്ടിരുന്ന രഹസ്യപേര് -ട്രിനിറ്റി
• അണുബോംബ് വികസിപ്പിച്ചെടുക്കുന്നതിനുള്ള അമേരിക്കയുടെ പദ്ധതി -മാൻഹട്ടൻ പ്രോജക്റ്റ്
• ട്രിനിറ്റി ടെസ്റ്റ് നടത്തിയ വർഷം, ദിവസം -1945 ജൂലൈ 16
• മാൻഹട്ടൻ പ്രോജക്റ്റിന്റെ തലവൻ -റോബർട്ട് ഓപ്പൺ ഹൈമർ
• ആറ്റം ബോംബിന്റെ പിതാവ് -റോബർട്ട് ഓപ്പൺ ഹൈമർ
• അണുബോംബാക്രമണത്തിന് ഇരയായിട്ടും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവർക്ക് ജപ്പാനീസ് ഭാഷയിൽ പറയുന്ന പേര് -ഹിബാക്കുഷ
• ഹിബാക്കുഷ എന്ന ജപ്പാനീസ് വാക്കിന്റെ അർഥം -സ്പോടന ബാധിത ജനത
• സഡാക്കോയും ആയിരം പേപ്പർ ക്രെയിനുകളും എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ രചയിതാവ് -എലീനർ കോയർ
• ‘ഒരായിരം കൊക്കുകളും ഒരു ശാന്തി പ്രാവും’ എന്ന ബാലസാഹിത്യ കൃതിയുടെ രചയിതാവ് -പ്രൊഫ. എസ് ശിവദാസ്
• ശാന്തിയുടെ നഗരം -ഹിരോഷിമ
• ഹിരോഷിമ ഉൾപ്പെടുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ദ്വീപ് -ഹോൻഷു ദീപുകൾ
• നാഗസാക്കി ഉൾപ്പെടുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ദ്വീപ് -ക്യുഷു ദീപുകൾ
• ആദ്യത്തെ ആറ്റംബോംബിന്റെ കെടുതികൾ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ജനത സമാധാനത്തിന്റെ പ്രതീകമായി പണിത മ്യൂസിയം -ഹിരോഷിമ പീസ് മെമ്മോറിയൽ മ്യൂസിയം
• ഹിരോഷിമയിൽ അണുബോംബ് സ്ഫോടനത്തിന് ശേഷം ആദ്യമായി വിരിഞ്ഞ പുഷ്പം -ഒലിയാണ്ടർ പുഷ്പം
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം ആരംഭിച്ച വർഷം -1939
• ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യ അണുബോംബ് പരീക്ഷണസമയത്തെ പ്രധാനമന്ത്രി ആരായിരുന്നു -ഇന്ദിരാഗാന്ധി
• ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യ അണുബോംബ് പരീക്ഷണം നടന്ന സ്ഥലം -പൊക്രാൻ (രാജസ്ഥാൻ)
• 1974 മെയ് 18-ന് നടന്ന ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യത്തെ അണുവിസ്ഫോടന പദ്ധതിയുടെ രഹസ്യനാമം -ബുദ്ധൻ ചിരിക്കുന്നു
• ഇന്ത്യയുടെ ആദ്യ അണുബോംബ് പരീക്ഷണത്തിന് ‘ബുദ്ധൻചിരിക്കുന്നു’ എന്ന പേര് നൽകിയ വ്യക്തി -ഇന്ദിരാഗാന്ധി
• പുറത്തു പോകൂ ശപിക്കപ്പെട്ടവനെ (Get Out, You Damned) എന്ന കൃതിയുടെ രചയിതാവ് -സദ്ദാംഹുസൈൻ
• യുദ്ധംസമാധാനവും എന്ന പ്രശസ്ത കൃതിയുടെ രചയിതാവ് -ലിയോ ടോൾസ്റ്റോയി
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികൾ ഹൃദയസ്പർശിയായി അവതരിപ്പിച്ച ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ഡയറി 1947-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെട്ടു -ആൻഫ്രാങ്ക്
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ വേദനകളും ദുരിതങ്ങളും അവതരിപ്പിച്ച കൃതി -ആൻഫ്രാങ്കിന്റെ ഡയറി കുറിപ്പുകൾ
• ആൻഫ്രാങ്ക് തന്റെ ഡയറിയെ വിളിച്ച് പേര് -കിറ്റി
• ‘സെക്കൻഡ് ജനറൽ ആർമി’ ഏത് രാജ്യത്തിന്റെ സൈന്യമായിരുന്നു -ജപ്പാൻ
• ഇന്ത്യൻ അണുബോംബിന്റെ പിതാവ് -രാജാ രാമണ്ണ
• ഇന്ത്യൻ അണുശക്തിയുടെ പിതാവ് -ഹോമി ജെ ഭാഭ
• പാക് അണുബോംബിന്റെ പിതാവ് -അബ്ദുൽ ഖാദിർ ഖാൻ എ.ക്യു ഖാൻ.
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധകാലത്ത് ജപ്പാൻ ഭരണാധികാരി -ഹിരാ ഹിറ്റോ
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ ഏറ്റവും അവസാനമായി കീഴടങ്ങിയ രാജ്യം -ജപ്പാൻ
• ലോകത്ത് ആദ്യമായി യുദ്ധത്തിന് ഉപയോഗിച്ച അണുബോംബിന്റെ പേര് -ലിറ്റിൽ ബോയ് (1945 ഹിരോഷിമ)
• ഉദയ സൂര്യന്റെ നാട് -ജപ്പാൻ
• ഹൈഡ്രജൻ ബോംബിന്റെ പിതാവ് -എഡ്വേർഡ് ടെല്ലർ
• നാഗസാക്കി എന്ന വാക്കിന്റെ അർഥം -Long Cape
• ഹിരോഷിമ എന്ന വാക്കിന്റെ അർഥം -വിശാലമായ ദ്വീപ്
• രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിനുശേഷം ലോകസമാധാനത്തിനായി രൂപം കൊണ്ട സംഘടന -ഐക്യരാഷ്ട്ര സംഘടന (UNO)

Don't miss the exclusive news, Stay updated

Subscribe to our Newsletter

By subscribing you agree to our Terms & Conditions .

Your subscription means a lot to us

Still haven't registered? Click here to Register

• Nieman Foundation
• Fellowships

To promote and elevate the standards of journalism

Nieman News

Back to News

Notable Narratives

August 6, 2020, the enduring power of john hersey's "hiroshima": the first "nonfiction novel", on the 75th anniversary of the dropping of the atomic bomb, hersey's taut, unflinching story remains a masterpiece of narrative reporting.

By Jacqui Banaszynski

Tagged with

John Hersey as a correspondent for TIME magazine in World War II, photographed in 1944 in an unknown location. He went on to write "Hiroshima," a nonfiction account of the dropping of the first atomic bomb, which was published in August 1946 in the New Yorker. Illustration using an AP photo

Seventy-one years ago today, on Aug. 6, 1949, my oldest brother was born. He was the first of five of us. Our father was, from what little I can glean, in the Army Air Force, stationed somewhere in the Pacific Theater. I have no idea what he did during the war, or where he was when the bombs were dropped. He was of that cohort of young men who answered the call to war, came home, got married, got a job, raised a family — and put a cap on the bottle of whatever had happened in the theater of battle. My brother’s name was Greg.

A mushroom cloud rises moments after the atomic bomb was dropped on Nagasaki on Aug. 9, 1945. On two days in August 1945, U.S. planes dropped two atomic bombs, one on Hiroshima, one on Nagasaki, the first and only time nuclear weapons have been used. Their destructive power was unprecedented, incinerating buildings and people, and leaving lifelong scars on survivors, not just physical but also psychological, and on the cities themselves. Days later, Japan surrendered to Allied powers and World War II ended. AP file photo

Even as a young girl, I knew about the atomic bomb. Or at least that there had been one, and we didn’t want there to be another. I was not only the child of a WWII veteran, but of the Cold War. Duck-and-cover drills in elementary school. The hushed conversations of adults during the Cuban missile crisis. The terrifying Daisy Girl ad , in which Lyndon Baines Johnson used the threat of nuclear war to defeat conservative — some would say war-mongering — Senator Barry Goldwater in 1964 to continue the presidency he inherited when John F. Kennedy was assassinated. The wallpaper of my childhood carries the stamp of a mushroom cloud. And every Aug. 6, as my mother and I frosted my brother’s birthday cake, the daily newspaper landed in the driveway with the inevitable headline about the anniversary of Hiroshima, much as every December 7, it brought us a reminder of Pearl Harbor.

These memories lead down a long hallway lined with doors, each door opening to stories, which always open to more doors and more stories. One of those rooms I always stop at is my brother’s. He has been gone 24 years now, killed by a distracted teenaged driver. I hunted down the kid’s name after the accident; I always wondered if he bothered to learn my brother’s.

But today, in this setting and for this community, I want to stop at a door that opens to journalism, and to another name: John Hersey . For all of those personal connections to the anniversary of Hiroshima — and despite a kick-ass high school history teacher — it was Hersey’s book of the same name that stays with me, and that I return to year after year.

Learning from the “first nonfiction novel”

“Hiroshima” sits on a shelf in my makeshift home office with dozens of other books about and of journalism. But it has the distinction of being one of a handful I consider must-reads for anyone who wants to do this work. I have no idea when I first read it, except that it was far too late in my career. (Why wasn’t it required reading when I was in journalism school in the 1970s? Was everyone too distracted by Vietnam and Watergate? Is everyone today too distracted by politics and the pandemic to deliver what would normally be an endless march of headlines for an anniversary of this magnitude? ) I do remember the opening passage, which introduces six characters in brief work-a-day scenes just as the bomb drops. That passage is one long paragraph, launched with a clause — actually a series of clauses — before the first character is introduced:

At exactly fifteen minutes past eight in the morning, on August 6, 1945, Japanese time, at the moment when the atomic bomb flashed about Hiroshima …

The passage ends in that same, single paragraph, with no more than a period separating the characters and the foreshadow of the unimaginable events to come:

A hundred thousand people were killed by the atomic bomb, and these six were among the survivors. They still wonder why they lived when so many others died. Each of them counts many small items of chance or volition—a step taken in time, a decision to go indoors, catching one streetcar instead of the next—that spared him. And now each knows that in the act of survival he lived a dozen lives and saw more death than he ever thought he would see. At the time, none of them knew anything.

At that point, I knew just one thing: I had to know more. And as I read on, it became clear: This was how journalism was done. Or, more to the point, how it should be done.

“Hiroshima” is a portable masterclass in history, humanity and journalism. The New Yorker published the original version, structured in four chapters, as a single take in August, 1946; it remains the only story that was granted an entire edition of the magazine. This week, the New Yorker reposted it online, along with the “Aftermath,” which Hersey added in 1985 after he followed up on the fate of his six characters, and a small collection of related stories. Among them, “John Hersey and the Art of Fact,” in which Nicholas Lemman, emeritus dean of the Columbia School of Journalism, profiles Hersey as pioneering a new form of journalism while adhering to a “sacred” rule: “The writer must not invent.” From Lemman’s piece:

“Hiroshima” is told entirely in an unadorned, omniscient third-person voice, which is why it’s often called the first nonfiction novel.

Hersey apparently considered himself a novelist more than a journalist — he won a Pulitzer for his World War II tale, “A Bell for Adano.” But the tributes and profiles I’ve read tend to cite his unflinching, unembellished journalism — which may have been an extension of his personality.

Nonfiction author Peter Richmond (Nieman class 1989) stumbled his way into a senior writing seminar taught by Hersey at Yale some 40 years ago. In a 2013 essay for Storyboard, Richmond recalled the first thing Hersey said to 12 awed and still-arrogant young writers: “If anyone in the room thinks of himself or herself as an artist, this is not a course for you. I teach a craft.” Storytelling as craft! How humbling — and how bold. Richmond struggled through the semester, but left with wisdoms he’s clung to ever since. Among them:

1) In good fiction, the reader absorbing a compelling narrative never notices the writer as intermediary. In nonfiction, that translator’s presence is inevitable. 2) Let the story, invented fictitiously or real-world, speak for itself. 3) Editors are there for a reason: not because they aren’t good writers, but because they are very good at what they do. 4) If what you leave out is essential, then the details you choose to leave in must be essential. 5) Never veer far from the story.

I expect it would be hard to find a successful narrative journalist who hasn’t been influenced by Hersey, whether directly or through some force of the cosmos. Pulitzer winner Mark Bowden surely is one of them. The former Philadelphia Inquirer reporter busted into a career of books and movies with “ Black Hawk Down,” the harrowing account of 18 Army Rangers killed during a failed raid on warlords in Somalia in 1993. Bowden was teaching journalism in 2012 when Paige Williams, then the editor of Storyboard, asked a few of us what we included on our course reading lists . Bowden cited “Hiroshima:”

…because of its historical importance in the genre of literary nonfiction, because of its relative simplicity as a piece of reporting and writing, and because it is a powerful and compelling read. Hersey illustrates the importance of asking, “Who and what, at the most basic level, is this story about?” In the case of the atom bomb, it was the one piece of the story that had not been reported — and which was the most important.

I had “Hiroshima” on my syllabus, too. This is what I wrote in that same Storyboard piece:

I have found nothing that better demonstrates the  reporting that is both required and possible for powerful literary nonfiction. We analyze what Hersey would have had to notice and ask to reconstruct such precise, vivid and credible scenes. As for the writing, it is a study in simplicity. Hersey uses verbs that are strong but seldom flashy, sentences that are tight and direct, and a minimum of embellishment to let the raw drama of the narrative come through.

If I were still in the classroom, I might ask today’s students to pitch how they would cover the same story with multi-media tools. What reach and layering might be gained? What purity and power might be lost?

The need to name — and remember

This time, something else struck me in a new light: The names.

Getting the names of our story subjects and sources is more than pro forma journalism; it is the prime directive. That can be hard to explain to those we interview, or even to the public, which is quick to judge our invasiveness. But names — real names, spelled correctly — stand as a bulwark between credible journalism and the temptations of shortcuts. Even in the limited circumstances when we don’t use them, we need to know them. As much as anything we do, names matter.

Greg. Not just a traffic fatality, but a remembered son, brother, husband and father.

The Enola Gay. Little Boy. Fat Man. Not just equipment, but remembered instruments of both destruction and salvation.

Hatsuyo Nakamura, Dr. Terufumi Sasaki, Father Wilhelm Kleinsorge, Toshiko Sasaki, Dr. Masakaza Fujii, Kiyoshi Tanimoto. Not just convenient fictions for conflated events, but real people. As much as they shared a common event, their travails and triumphs were unique. By honoring each of them for who they were and what they went through, Hersey honored every victim of Hiroshima and Nagasaki. They were the survivors who lived to tell the tale we need to remember.

• India Today
• Business Today
• Harper's Bazaar
• Brides Today
• Cosmopolitan
• India Today Hindi
• Reader’s Digest
• Aaj Tak Campus

Hiroshima Day 2021: History, significance, facts and impacts

Here is all you need to know about hiroshima day 2021..

Listen to Story

Recommended News

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ ഷോ

The Point Conversations and insights about the moment.

• Share full article

Paul Krugman

Opinion Columnist

Inflation: Put a Pork in It

The data keep telling us that inflation is basically over as a problem.

This morning we got the latest report on producer prices , and it was “soft.” That’s a good indicator for the much more widely watched Consumer Price Index, which we’ll get tomorrow. More important, the details in the report were especially encouraging for yet another price index, personal consumption expenditures, which won’t be released until later this month but which the Federal Reserve prefers as a basis for monetary policy.

This report follows some good news about inflation expectations.

Economists generally believe that the stagflation of the 1970s was so hard to end, requiring years of high unemployment, because expectations of continuing high inflation had become entrenched among businesses and consumers. Two years ago, when inflation was near its recent peak, I argued that disinflation would be much easier this time because it wasn’t similarly entrenched.

I was right. In fact, yesterday the widely followed New York Fed survey of consumer expectations found that expected inflation over the next three years has fallen to its lowest level since the survey began in 2013:

Still, some people are having a hard time letting go of the narrative that America is suffering from runaway inflation. Among those people, of course, is Donald Trump, who ranted about consumer prices in last night’s conversation with Elon Musk .

I continue to be especially struck by Trump’s odd obsession with the price of bacon, which he insists costs “four or five times more than it did a few years ago.” This simply isn’t true. Indeed, while bacon prices are up, most workers’ wages are up considerably more:

Honestly, I find Trump’s delusions about smoked pork harder to understand than his conspiracy theories about crowd sizes. After all, grocery prices are part of everyday experience, and easy to check. Why haven’t some big, strong men with tears in their eyes come up to him to say, “Sir, you’re wrong about bacon”?

Zeynep Tufekci

The Problem Is Not A.I. It’s the Disbelief Created by Trump.

Current artificial intelligence technologies have become surprisingly good at creating realistic images and video, unleashing fears that fake images can be used for political and election manipulation.

Well, yes and no.

Fake A.I. imagery is a challenging problem, and not simply because it looks realistic. The key issue is that these images muddy the waters of credibility for everyone while providing a handy excuse for political operatives willing to lie to their supporters already eager to believe the lie.

Take Donald Trump’s social media post on Sunday in which he accused Kamala Harris’s campaign of manipulating an image to make her crowd seem bigger at a Detroit airplane hangar last week.

“Has anyone noticed that Kamala CHEATED at the airport?” he wrote. “There was nobody at the plane, and she ‘A.I.’d’ it, and showed a massive ‘crowd’ of so-called followers, BUT THEY DIDN’T EXIST!”

How do we know an image is real in this day and age? An average person can no longer be certain of the authenticity of images or, increasingly, even videos through individual sleuthing. The A.I. is that good and is getting better. (That’s why the classic media literacy advice — do your own research — doesn’t work anymore.)

This makes it difficult to know what to believe, except through a key mechanism: trusting sources and trusting that they have either taken the image or video themselves or carefully vetted it as authentic.

That’s how we know that the crowd waiting for Harris was real, because there are pictures from photo agencies like Getty, as well as images and reports from multiple other news organizations that were on the tarmac, that match the circulating social media photos that caught Trump’s ire. We know that credible news organizations and photo agencies have very strict rules about images and videos. But that, in turn, requires trusting the photo agency or other media source furnishing the image or video.

While this made-up falsity by Trump & other right-wing provocateurs are posted/viewed by millions, here is video taken by @NnamEgwuon of the Michigan rally — not that this needs to be proven true: pic.twitter.com/Ul1IdyJ0RW https://t.co/MhJYG4As9e — Vaughn Hillyard (@VaughnHillyard) August 11, 2024

It’s no accident that Trump has made it a habit to portray credible news organizations as untrustworthy liars, and many of his supporters seem to have internalized that message they were open to in the first place.

Once trust is lost and all credibility is questioned, the lie doesn’t have to be high quality. It doesn’t have to be supported by highly realistic fake A.I. It doesn’t have to be so easily disprovable. To work, the lie just needs a willing purveyor and an eager audience. The A.I., then, is but a fig leaf.

Advertisement

Opinion Writer

The U.S. Wasn’t the Most Successful Country at the Olympics

China and the United States tied for gold medals at 40 apiece, and the United States had more medals overall, but the most successful nation at the Paris Olympics was Australia. France was second, followed by Britain and the Netherlands, with the United States coming in fifth and China 89th.

That’s according to a new ranking method that I wrote about ahead of the Games. Its inventors, Robert Duncan and Andrew Parece, wanted a method that wouldn’t overly favor the most-populous nations, but also wouldn’t give the top ranking every four years to a small country that gets a medal or two. (This year Grenada, with two medals, had the most per capita, followed by Dominica and St. Lucia.)

Australia tends to do well by their method. It also came out on top in the Tokyo Games. (It bears repeating, of course, that there is no official national winner, because the Games are a competition among athletes, not countries.)

The Duncan-Parece method ranks countries according to how improbable their medal counts are, on the assumption that all medal-winning nations have an equal propensity per capita for winning medals.

As they wrote in their paper on the subject: “We simply ask: how probable is it, in this idealization, for a given high-performing country (with a given population) to have won as many medals as it actually did, or more medals?”

Their measure of improbability is the one you would use to calculate the likelihood of flipping heads, say, 10 times in a row.

There seems to be growing interest in the subject. Duncan emailed me on Sunday to say that people from 153 countries had visited their website, olympicnationalrankings.com .

Katherine Miller

Opinion Writer and Editor

The Race Is On to Define Kamala Harris

Every Monday morning on The Point, we kick off the week with a tipsheet on the latest in the presidential campaign. Here’s what we’re looking at this week:

Where the candidates physically are and what they’re up to: On Wednesday, Donald Trump is expected to hold a rally in Asheville, N.C., and JD Vance plans to campaign near Grand Rapids, Mich. Kamala Harris has not yet released information about upcoming events but did say over the weekend that her campaign would release an economic policy proposal this week.

Everything changes so fast right now that taking stock of the race can feel like an ephemeral pursuit, but in a series of polls, including the New York Times/Siena poll, Harris has either pulled even with Trump or has moved ahead in some places.

At the very least, the campaign has been reset to a toss-up, compared with the anemic state of President Biden’s polling against Trump. Nate Cohn of The Times observed in a sharp thread on Twitter over the weekend that people’s perception of Harris wasn’t totally stable — it’s changed in the last few weeks as she’s become more popular, and could change again. But, he added, “at least for now, we’re getting a reminder of what happens when the Democrats nominate a broadly acceptable candidate against Trump and his allies: They do pretty well.”

Harris is known to people, but is also totally new as a candidate. One place that the idea of Harris is being shaped for people, especially in battlegrounds, is on TV and in digital advertising. The first weekend of the Olympics, I was in A Battleground State for the weekend, and could see it in real time: It felt as if each commercial break alternated between “Kamala Harris is good” and “Kamala Harris is bad.”

The emphasis in the negative advertising was on the border especially .

Pro-Trump group MAGA Inc. is up on TV with this spot -- Features clip of Harris: "I am radical, I do believe that we need to get radical" pic.twitter.com/fqCXnE5MNt — Medium Buying (@MediumBuying) August 7, 2024

The emphasis in the positive advertising was on reintroducing Harris and her bio, including her time as a prosecutor . The Trump campaign and allies have also tried out more of a San Francisco radical theme .

And the Harris campaign is also up with this spot -- pic.twitter.com/fr8iR52uOf — Medium Buying (@MediumBuying) August 9, 2024

As more of Harris’s campaign gets locked in, it has expanded the portfolio of ads running: There are multiple versions of a bio ad that foregrounds her upbringing and middle-class economics (a big focus of the campaign so far) and an ad where she promises, as president, to hire more border agents . Next up in reintroducing Harris and her priorities will be the Democratic convention, which begins next week.